Vrijdag 6 oktober.

Vanmorgen, zoals gewoonlijk, vroeg uit bed. Douchen, ontbijten en daarna de RV maar eens opgeruimd.

Daarna naar het stadje gelopen en het verslag van gisteren op de site gezet. Gelijk ook maar wat foto's geupload en omdat het internet van de VVV meewerkte ook maar een filmpje van de springende zalmen online gezet. De link gevonden op de foto en video pagina? Zo, iedereen weer tevreden hoop ik :-)

Gisteren, toen we naar Mabel Lake reden (en terug) reden we langs het adres waar morgen de familie reünie gehouden wordt en zagen een tamelijk steil pad naar de woning. Nu is de steilte van het pad geen probleem, hoewel het ook smal was had dit geen probleem hoeven te zijn maar zagen wel dat de takken lager als 3,7 meter hingen, wat de hoogte van onze RV is. Vandaag kontakt gehad met onze gastvrouw van morgen, Merranda, en omdat er familie vanuit Lumby die kant op gaat afgesproken dat we hier op de camping opgehaald worden (en hopelijk weer teruggebracht).

Gisteren nog vergeten te noemen: toen we hier aankwamen moesten we, om op het campinggedeelte te komen over een tamelijk smalle brug. Als je aan komt rijden denk je: gaat dat wel passen, maar als je er eenmaal voorstaat geeft het toch aan beide kanten een 15 cm speling, dus ruim voldoende. En met de 7 ton, die de brug kan dragen (volgens het bordje ernaast) kon hij ons gewicht ook makkelijk aan.

Terug in de RV eens een keer de kaarten op tafel en kijken hoe we verder moeten rijden. Het begint nu aardig koud te worden in Canada: we laten een spoor van sneeuw achter: op veel plaatsen waar we geweest zijn sneeuwt het of gaat het sneeuwen. Zonder sneeuwkettingen willen we daar niet in verzeild raken dus bekeken wat voor ons de beste route is. We kunnen kiezen uit de Coquihalla highway met de Coquihalla Pass van 1244 meter. Wie op Discovery Channel wel eens naar sleepbedrijf Jamie Davis heeft gekeken weet dat de Coquihalla highway berucht is om zijn snelle weersveranderingen. Een andere oplossing is onderlangs via de Allison Pass van 100 meter hoger, maar dat is een tweebaansweg tegen de eerste een vierbaans weg. Vanaf woensdag worden in beide regio's sneeuw verwacht, maar de verwachtingen worden hier bijna per uur bijgesteld, dus het kan maandag al sneeuwen of het kan woensdag 20 graden worden. Maar ja, het houdt wel in dat we niet teveel moeten treuzelen om in Vancouver te komen en laten we zeggen: dit houdt de reis spannend.

Het is op het moment raar weer als ik dit schrijf (17.30 uur) het ene moment hartstikke donker en vallen er drie regendruppels, dan drie windvlagen van een windkracht 10 en nu komt het zonnetje weer door. Kortom: veranderlijk weer. Nu maar weer eens aan het eten beginnen.........