Donderdag 5 oktober.

Eerst een antwoord aan Sieg: een bundel internet vinden wij te prijzig voo 3 weken, dus zijn afhankelijk van wifi. Omdat wij vaak op kleinere plaatsen staan waar geen internet is moeten we, als we in een dorpje zijn, even op zoek, zoals nu bij de VVV in Lumby. 

Wat zijn we blij dat we deze camping bij Chase hebben genomen. We hadden gelezen over Salmon Arm, wat bekend staat om de zalmtrek, maar daar straks meer over.

We zijn er, zoals gewoonlijk vroeg uit. Ditmaal gaan we vóór het ontbijt een stukje wandelen. We lopen een onverhard pad richting de vlakbij gelegen kreek; volgens zeggen zitten hier regelmatig eagles (zee-arenden). We zien inderdaad een kleiner soort in de bomen zitten, maar die vind onze aanwezigheid niet leuk en vliegt al snel weg. Bij de kreek kunnen we niet verder; een steile afdaling met eotsblokken waar we ons niet aan wagen. Dan maar terug om via het kiezelstrand naar het punt te gaan waar de kreek in de rivier uitmondt. Vanwege de lage droogte hier is dit een miezerig straaltje in het grint geworden wat we met een forse stap overbruggen. We lopen door over het kerkhof van dode zalmen,  eelal geheel verdroogd en verschrompeld of anders aangevreten door de vele meeuwen hier. De zalmen zwemmen 1 x per 4 jaar (en 2017 is zo'n jaar) massaal tegen de stroom in landinwaarts om op hun geboorteplaats hun eitjes te leggen. Daarna is hun taak volbracht en sterven ze, maar ook op weg naar deze geboorteplaatsen sterven vele zalmen door roofvogels, "vissende" beren of gewoon doordat ze tijdens hun sprongen om watervallen en stroomversnellingen te overbruggen, te pletter vallen op de rotsen. En stroomafwaarts spoelen ze dan ergens aan, zoals bij Chase in de bocht van de rivier. 

Overigens, vanwege de droogte is het waterpeil hier wel erg laag. Aan het beton onder de brug is te zien dat dit kiezelstrandje normaal gesproken geen kiezelstrandje is, maar dat het water hier 4 of 5 meter hoger staat.

We zien nog een paar eagles vliegen, gaan even op een dode boomstam zitten om te kijken of ze terugkomen maar dan begint de kou toch wel de overhand te krijgen. Het is immers om dit tijdstip, een uur of 7, nog rond het vriespunt.

We proberen nog wat springende zalmen te filmen, maar het lijkt wel of die beesten het er om doen: film je recht vooruit springen ze links en rechts, beweeg je de camera opzij springen ze net op dat punt wat je net vijf minuten in beeld had. Maar geloof dat we toch een paar treffers hebben. Straks eens kijken.

We lopen terug naar de camper en nuttigen ons ontbijtje. Dan het vaste ritueel: vuilwatertanks leeg en schoon water innemen, elektra loskoppelen, slide out naar binnen (is dan een slide in :-) ), checken: dakluiken dicht, boiler uit, koelkastdeuren in de vergrendeling, zijdeur op slot, dashcam aan, tomtom aan, riemen om en klaar voor vertrek. We tuffen op ons gemak naar Salmon Arm en rijden daar een op zich best gezellig stadje in. We kunnen echter nergens bij het water komen en als we even later de kaart bestuderen wordt dat bevestigd: je kunt hier helemaal niet bij het water komen. Waarom staat het dan bekend om de zalmtrek? Zal altijd een vraag blijven.

We parkeren de RV nog even op een dubbele parkeerplek bij de liquorstore; we hebben zaterdag immers de familiereunie en iedereen neemt wat mee. Onze bijdrage: uit Nederland meegenomen stroopwafels, drop, mini zuur- en kaneelstokjes, chocolaatjes in delfsblauwe verpakking en grachtenhuisjesspeculaas. Zullen ook maar een pak wijn op tafel zetten.

We lopen even het stadje door en besluiten dan de reis voort te zetten via Vernon naar Lumby. We tanken nog even in het dorp en gaan dan via de Mabellakeroad naar Mabellake. We hadden het zo mooi uitgestippeld en bedacht: donderdagmiddag op een recreationsite bij Mabel Lake, daar de hele vrijdag blijven luieren om dan een paar kilometer terug te rijden naar Merranda, waar de reunie gehouden wordt. We rijden langs de oprijlaan van het huis van Merranda: tamelijk steil omhoog. Onze Ford RV zou dat wel aankunnen, maar de laaghangende takken zullen waarschijnlijk een probleem geven, maar dat zien we zaterdag wel. Anders langs de kant van de weg parkeren. Maar ja, we rijden dus vanuit Lumby een tamelijk smalle, kronkelige weg richting Mabel Lake en 2 km vóór de recreation site wordt dit een kiezelpad vol kuilen en gaten. Minder als stapvoets rijden we toch maar door, terwijl alles aan de RV rammelt, kreunt en steunt en uiteindelijk komen we bij de recreationsite. Op zich zouden we het een schitterende plek vinden, maar:

A. We rijden langs een slagboom waarop vermeld staat dat deze van 23.00 - 07.00 afgesloten is.

B. Een heel dicht bebost gebied zonder open plekken, behalve daar waar je je RV kunt plaatsen.

C. Een wirwar van paden zonder aanduiding wat de kortste weg naar de uitgang is en

D. Het ergste van alles: vanwege de lange droogte een zeer groot brandgevaar, geen gasstellen, geen barbeque en zelf verboden te roken.

Dit alles bij elkaar opgeteld en het feit dat wij de eerste twee kilometer maar met een gangetje van 5 km p/u, oke, laat het in noodgevallen 10 km p u zijn, het terrein kunnen verlaten geeft ons (mij) een dusdanig onaangenaam gevoel dat we besluiten hier niet te blijven. We rijden de 37 km weer terug naar Lumby waar ze geen knappe camping hebben. We zetten de RV neer op een niet zo erg aantrekkelijk rv terreintje van de plaatselijke Lions club, maar we hebben in ieder geval een overnachtingsplaats voor vannacht. We doen de benodigde 20 dollar in een envelopje en gooien het door een gleuf in de muur van het kantoortje. Maar hebben in ieder geval elektra, dus niet zuinig aan met het licht vanavond.

Gaan zo nog ff foto's uitzoeken en wie weet hebben we morgen ergens internet om één en ander te plaatsen.