Zondag 24 september.

Ja hoor: en weer een berichtje van ons.

Op het moment dat ik dit schrijf hebben we geen internet, dus moet even heeeel diep nadenken waar we gebleven zijn, want kan nu dus mijn eigen website niet lezen.

Ik geloof dat we geëindigd waren op het vliegveld van Vancouver, wachtend op onze vlucht naar Whitehorse. Welnu, het instappen ging snel en de reis voorspoedig. Wat waren we blij dat we een plek bij het raampje hadden gekregen, maar wat was het jammer dat ze van Vancouver tot Whitehorse een wattendeken hadden uitgerold. Toen we vlak voor de landing eindelijk door de bewolking heendoken, keken we onze ogen uit: overal felgele vlekken en iets verder gedaald zagen we dat het gele afkomstig was van duizenden, miljoenen bomen in herfstkleur.

Op het vliegveld snel door de controles en op het moment dat we Canadream wilden bellen om opgepikt te worden kwamen ze al aanrijden. Koffers achterin en na een rit van 3 minuten, waarin ons nog even verteld werd dat de kans heeel groot was op Noorderlicht, kwamen we aan bij het verhuurbedrijf. Na het in orde maken van de papierwinkel en een snelle uitleg van de RV stond hij ons ter beschikking: wederom, net als de twee voorgaande keren, de MH-A.

De rest van de dag doorgebracht met het uitpakken van de koffers, inrichten van de camper, boodschappen doen bij de Walmart, daarna naar een luxere supermarkt voor vlees, vleeswaren, kaas en dat soort dingen, want dat wil je echt niet bij de Walmart vandaan hebben.

Na wat te eten gemaakt te hebben begon het bed ons te roepen, maar we gaven daar niet aan toe: het Noorderlicht staat nog steeds ergens hoog op ons verlanglijstje, dus nog maar even opblijven. Rond 12 uur de hoop opgegeven en naar bed. 

Om 8 uur eruit. Richting de ss Klondike gereden: een overblijfsel uit vroegere jaren toen deze radarboot voor een verbinding over water verzorgde met Dawson City, ons uitzicht tijdens ons ontbijt. Daarna eerst maar eens tanken, want de RV is met een halfvolle tank afgeleverd en dorstig is deze wel. Met 100 dollar benzine is de maag van onze Ford ook weer vol en na nog even door het oude centrum van Whitehorse te hebben geslenterd gaan we op pad.

Met de tomtom ingesteld op Teslin sukkelen we over de Alaska Highway, een tweebaans weg van niet al te beste kwaliteit. Het enige spannende wat we meemaken  is een gedeelte waar ze aan de weg bezig zijn en wij via een "bypass" van kiezels een paar kilometer mogen overbruggen. Maar verder, ik weet het: niets voor ons, maken we niets mee. Met de cruisecontroll op 90 begint de rit saai te worden en in Teslin gooien we voor de zekerheid de tank van de auto nog maar een keer vol want de tankstations zijn hier dun gezaaid. We veren overeind: gaan toch nog wat spannends meemaken: in Teslin de langste brug over de Yukon met als wegdek een roosterwerk. Waarom dit de dodemansbrug genoemd wordt is ons onbekend. Zo'n 40 km voorbij Teslin een bordje "recreationsite" en wij weten uit ervaring (haha) dat dit over het algemeen leuke plekjes zijn waar je gratis kunt overnachten. 

We draaien een smal onverhard bospaadje in en angstvallig (te) lage takken in de gaten houdend, we zijn tenslotte 3,70 m hoog, hopen we maar dat het pad niet smaller en slechter wordt, want dan zouden we dit stuk achteruit terug moeten rijden. Maar na een kilometer komen we uit op een leuk strandje aan de rand van Morley Lake. We zijn hier niet de enige maar vooraan een perfect plekje voor ons. Eten maken, een French Coffee en daarna dit verslag gemaakt, in de hoop dat we morgen ergens wifi hebben om het te plaatsen.