Vrijdag 22 september.

Hallo lezers, lezeressen en andere personen. Uiteindelijk dan van start met ons reisverslag. De wekker vanmorgen op 7 uur gezet, maar dat was niet nodig geweest want op dat tijdstip was ik al twee koppen koffie verder en Marjon was er zelfs vóór mij uit. De aller-aller-allerlaatste dingetjes gedaan en dan wachten totdat we rond 9 uur opgepikt worden door Justin en Véronique, die ons naar Schiphol brengen. Ruim op tijd aanwezig en na een flinke wandeling via een Efteling-achtige, zigzaggende wachtrij zijn wij na enige tijd eindelijk de helft van onze bagage kwijt: daar hebben wij verder geen omkijken naar. Dan is het tijd om de handbagage (en onszelf) te laten controleren door de douane. Alles gaat door een röntgenapparaat en het meeste wordt goed bevonden; echter 1 koffer handbagage gaat via een zijspoor op een andere band en staat daar in een wachtrij met een stuk of 8 voorgangers. Slechts 1 douaniere, douaniiste, of hoe een vrouwelijke douanepersoon ook mag heten, moet dit zijspoor wegwerken door alles met de hand te controleren. En terwijl die douanemevrouw tergend langzaam en secuur ieder kledingstuk uit de koffertjes haalt en onderzoekt,  staat iedereen te wachten tot zijn/haar koffertje aan de beurt is en kijkt benieuwd wat voor spannends tevoorschijn zal komen. Privacy? Ach welnee.

Gelukkig bevat mijn koffer niet zoveel spannende dingen en als zij het één en ander aan elektronica gecheckt en goed bevonden heeft kunnen we weer verder. De paspoortcontrole verloopt zonder problemen en na het nuttigen van een eenvoudig ontbijtje begeven we ons naar de gate.

Voor het eerst een vlucht naar Canada met KLM en ik moet zeggen: het beviel ons prima. Goed verzorgd onderweg: 2 maaltijden, wijn, ijsje, snack: noem maar op.

Maar ja, het is wel een hele zit en aangekomen in Vancouver waren we tamelijk gebroken. Met de hotel-transfer naar het Sandman hotel en ingecheckt. Toch nog maar niet naar bed maar met een taxi naar Granville eiland: vroeger een industrie-gedeelte van Vancouver, maar nu een overdekte markt wat een beetje doet denken aan de "zwarte markt" in Beverwijk, maar dan kleiner opgezet.

Maar omdat het half twee Nederlandse tijd was ('s nachts), begonnen we wel wat last te krijgen om onze oogleden in opwaartse richting te houden, en óók omdat we geen leuk restaurantje vonden, maar weer een taxi terug naar het hotel om in het naastgelegen Moxi's een pastamaaltijdje naar binnen te werken.

Dan naar de kamer, douchen en in bed. Ondertussen 04.00 Nederlandse tijd dus ca 20.00 uur in Canada. In mijn verslagen zal ik nu overstappen op Canadese tijden. Wel een ramp, raam kon niet open vanwege een batterij aan lawaaiige airco's vlak onder ons raam en de airco in de kamer klonk ook niet al te vriendelijk. Toch, al met al, toch wel wat kunnen slapen en wakker voordat de wekker om 5.30 af zou lopen.

Om 6.50 uur dus de hotel-shuttle weer naar het vliegveld gebracht, waar we nu zitten te wachten op onze vlucht naar Whitehorse.

Hoor nu dat we kunnen boarden, dus een abrupt einde. Tot horens.