Woensdag 11 oktober.

Hallo daar allemaal. Terwijl ik dit schrijf, woensdag 11 oktober om 9.30 uur, komt het hier met bakken uit de lucht. Net ons ontbijt op en ik maar weer eens een verhaaltje vertellen en de foto's op de ipad gezet, terwijl Marjon de boel aan het opruimen is. Zo hebben we ieder onze taak: niet afgesproken, maar dat is zo automatisch gegroeid. Zo moet ik eerst mijn koffie hebben als we uit bed komen. Veelal begin ik dan al met de belevenissen op te schrijven terwijl Marjon voor het ontbijt zorgt. Ik dek de tafel en Marjon kookt op bakt de eitjes, zet koffie en prepareert de tweedrank bij het ontbijt: veelal 1/3 mangosap en 2/3 jus d'orange. Na het ontbijt ik nog even verder met de website terwijl Marjon de afwas doet. Zo af en toe droog ik dan af, maar vaak ben ik zo druk bezig dat dat ook al gedaan is voordat ik er erg in heb.

Mijn taak is daarna om, als we op een camping hebben gestaan, de RV los te koppelen van water en elektra, vuilwatertanks te legen en schoon water innemen.

Het rijwerk wordt aan mij overgelaten: daar waagt Marjon zich niet aan. Veelal in de loop van de ochtend de camper op een mooi plekje voor een kop koffie en, als we weer eens langs een Safeway geweest zijn, wat lekkers bij de koffie. Dan maar weer verder op weg om rond een uur of twee/drie een plekje te zoeken. Veelal zorg ik voor het eten en daarna wassen we samen af. Zo, weten jullie hoe onze dagindeling eruit ziet.

Maar even terug naar gisteren: we stonden dus op een recreationsite in de buurt van Harrison. Omdat we aan onze laatste handdoeken toe zijn rijden we naar Mission: we hebben opgezocht dat daar een wasserette is en met enige moeite kunnen we drie machines charteren: het is druk vanwege een lang weekend ivm thanksgiving. We gebruiken waspoeder van het huis (moeten jullie wel betalen, hoor) en als alles weer schoon, droog en opgevouwen is, willen we de waspoeder afrekenen. Nee hoor, laat maar zitten, is van het huis. Zelfs als ik drie dollar haar kant op wil schuiven wordt dit resoluut geweigerd. Tijdens het wassen de RV angstvallig in de gaten gehouden: het barst hier van de zwervers en de politie stuurt ze dag in, dag uit, weg, maar ze blijven terugkomen.

We stoppen nog even bij de Safeway (voor wat lekkers bij de koffie :-) ) en met een doos met 6 ontzettend zoete eclairs ( zo heten die uit de kluiten gewassen soezen waarvan ik vele verhalen terug niet op de naam kon komen) verlaten we de winkel weer. Ondertussen is het beginnen te regenen maar trotseren de waterdruppels om, als de spullen in de RV staan, nog even terug te lopen naar Starbucks, die in een hoekje van Safeway zit. Vreemd om weer eens een bonenkoffie te drinken. Wij zelf behelpen ons drie weken lang met cappuccino van Nescafe: geen geklooi met filters en water opgieten en de smaak is eigenlijk best prima.

Omdat we steeds dichterbij Vancouver komen zetten we net buiten Mission de rechterrichtingaanwijzer uit om naar een camping te rijden. Eigenlijk een veel te dure blijkt als we in het kantoortje staan: 56 dollar voor een nacht, maar moet maar een keertje. De duurste overnachting die we deze vakantie hebben gehad. Een redelijke grote camping met voornamelijk vaste staanplaatsen met de ene trailer nog groter dan de andere. Sommige met een heel afdak er boven gebouwd: de bovenkant mag eens vies worden.

We praten met een gepensioneerd stel, van oorsprong uit Nederland en die het hier helemaal gemaakt hebben. Ze hebben hun bedrijf en hun huis hier in Canada verkocht en wonen nu in een trailer hier op de camping. Maar zijn van plan om weer naar Nederland terug te gaan omdat, nu ze ouder worden, de sociale voorzieningen voor ouderen in Nederland veel beter zijn als in Canada. Ze hebben in Rijnsburg 3 appartementen gekocht en laten verbouwen. Zullen wel op naam van hun kinderen in Nederland staan: kunnen ze straks weer in Nederland hun hand ophouden. Schandalig eigenlijk. Ik schreef een paar dagen terug over Jamie Davis in Hope, ik hoorde gisteren dat hij sinds kort een nieuwe lokatie heeft in Hope en dus nog steeds bestaat. Jammer dat ik dat niet eerder wist. Goed, staan we op deze te dure camping met 3 wifipunten, maar welke je ook probeert: er is niet op internet te komen. Dus het verhaal is al weer voorbereidt: nu nog zien te plaatsen als we langs een Walmart, Safeway, Starbucks of VVV komen, de plaatsen waar we sowieso wifi weten.

Terwijl de vierde kop koffie voor me wordt neergezet maar een eind breien aan dit verhaal. Toch maar de regen in om de RV zo los te koppelen en dan maar weer op pad. Waarheen? Weten we nog niet precies. Zo even bekijken, maar in iedr geval richting het westen waar we zaterdag de RV moeten inleveren.

Ik zou zeggen: tot horens maar weer en groetjes vanuit een regenachtig Mission, Canada. 

Lees net de reactie van Paul. Het is onvoorstelbaar, maar met zo'n RV met formaat stadsbus heb je alleen een B rijbewijs nodig