Maandag 9 oktober.

Hallo allemaal. Daar zijn we weer, uitgerust en wel. Dit komt vooral omdat we de laatste dagen een beetje moeten rekken, anders zijn we veel te vroeg in Vancouver.

Vanmorgen om een uur of 7 uit bed. We stonden op een drukke camping in Hope; de plaatsen met elektra was in een "drukbevolkt" gedeelte, dus hadden wij maar een plek uitgezocht aan de buitenrand van de camping, zonder wateraansluiting en elektriciteit, maar met onze RV is dat geen probleem. Genoeg accucapaciteit om de avond en de nacht door te komen en met de schoonwatertank kunnen we ruim 2 dagen voort en dan kunnen we iedere dag douchen, toilet doorspoelen, afwassen en noem maar op. Toen we gisteravond aankwamen op de camping 1 pak hout opgestookt (+wat we bij de omliggende, verlaten campingplaatsen konden verzamelen) en de barbeque aangestoken. Tot een uur of 8 buiten gezeten. Vanmorgen na het ontbijt naar het "centrum" van Hope. Nog even koffie gekocht bij de plaatselijke super en ontdekten dat de drankhandel wifi heeft, dus daar de RV voor de deur gezet en de site even bijgewerkt. Was wel weer eens nodig, want liepen een paar dagen op achter. 

Ik had een paar dagen (of was het gisteren?) geleden al verteld over Jamie Davis, een sleepbedrijf in Hope die een docu-serie had op Discovery Channel. Opgezocht waar hij zat en erheen gereden. Het terrein volledig afgesloten met hekken, wel een paar vrachtwagenwrakken op het terrein, maar geen kraanwagen te bekennen. In de serie speelde wel dat het werk rond Hope veel concurrentie had en dat een gedeelte van het wagenpark verhuisd was naar Alberta. De serie speelt niet meer, dus weet niet of nu alles verhuisd is naar Alberta of dat Jamie Davis gewoon niet meer bestaat. Er stond nog wel een paal met zijn reclame, maar het kantoor zag er verlaten uit.

Dus rijden we maar weer verder. Niet over de highway 1, want dan waren we nu al in Vancouver geweest, maar via de andere kant van de Fraser rivier via wegnummer 7. We passeren Kent, laten Harrison Hot Springs links...eh rechts liggen en komen aan in  Harrison Mills. Daar zien we een bordje "recreation site" en slaan rechtsaf. We volgen een kilometer of 8 een tamelijk smalle weg en bereiken inderdaad de recreationsite.

We zoeken een plekje uit aan de oever van de Chellhalls rivier en schrapen de benodigde 15 dollar kampgeld bij elkaar. Morgen eerst maar weer eens pinnen om kontant geld op zak te hebben. Dat vergeet je zo snel hier, want je betaald gewoon alles met je creditcard. Heel gewoon om een kop koffie op die manier af te rekenen.

Als ik dit schrijf en op Google Maps kijk zie ik ook hoe het gebouw heet wat wij vanuit de "woonkamer" aan de overkant van het water zien:  Sts'ailes Lhawathet Lalem. Wat het is, weet ik totaal niet; later als we internet hebben toch maar eens opzoeken.

We hebben nog een bundel hout over van gisteren, dus dat gaat nu maar in vlammen op en op de barbeque leggen we een soort reuzenkarbonade, maar meer de kant van een entrecot op. Smaakt wonderbaarlijk goed en met de gebakken hash-brown (aardappelblokjes) erbij hebben we wederom een prima maaltijd.

IJsje toe en dan weer tijd voor koffie. Morgen voor de laatste keer op zoek naar een wasserette.

Zo af en toe vergeet je gewoon wat op te schrijven en schiet je opeens weer wat te binnen. Zo ben ik vergeten om de "nieuwkomers" in ons gastenboek te verwelkomen: JudithK en Jany, leuk dat jullie gereageerd hebben en bedankt daarvoor.

Verder merken we dat er ontzettend veel zwervers in Canada leven en af en toe, als je door een stadje rijdt, zie je lange rijen voor de deur van wat bij ons "leger des heils" heet. En ik weet niet of het door woningnood komt, maar veel mensen leven in een RV , caravan of trailer. Een trailer is hier een soort reuzencaravan, die op de manier van een oplegger achter een pick-up truck wordt gekoppeld. Zo ook onze buurman op de RV park van Lumby. Woont samen met zijn vrouw in een grote caravan, maar heeft wel 2 Tesla's naast de caravan staan.

Ja, en verder hebben we niet zoveel bijzonders meegemaakt. Voor jullie eigenlijk saai te noemen. Dus voor vandaag laten we het maar weer hierbij. Wie weet hebben we morgen nog wat leuks te vertellen. Het is nu 18.30 uur en begint al weer puur donker te worden, dus ga nog maar even de wildcamera ophangen. Over een kwartiertje zie je hier geen hand voor ogen meer.